| 
Drievoudig jubileum, nog geen VUT... Directeur Bijsterveld als vis in het water op Mavo Surhuisterveen SURHUISTERVEEN - Enkele honderden belangstellenden kwamen er gistermiddag naar gebouw “De Lantearne” om de heer J. L. Bijsterveld daar geluk te wensen met het feit dat hij veertig jaar werkzaam is in het onderwijs, waarvan 25 jaar in Surhuisterveen. De heer Bijsterveld, die al vijftien jaar directeur is van de Chr. MAVO aan de Langelaan in Surhuisterveen, wilde geen drukte rond dit jubileum, maar ontkwam er niet aan. Om toch enigszins aan de wens van de jubilaris tegemoet te komen was er geen gelegenheid tot het houden van toespraken. |
| “Natuurlijk, er zal een dag komen dat ik uit de school moet. Zover is het op dit moment beslist nog niet. Je vergroeit na zo’n lange tijd met de school. Het is een beetje mijn school geworden en ik heb nog steeds enorm veel plezier in het werk.” Vandaag viert directeur J. L. Bijsterveld van de christelijke Mavo te Surhuisterveen eigenlijk een drievoudig jubileum. Precies veertig jaar geleden kreeg hij z’n eerste baan als onderwijzer, in 1959 volgde de benoeming als leraar aan de Mavo (toen nog Mulo) te Surhuisterveen en 15 jaar geleden werd hij directeur van die school. Hoewel de heer Bijsterveld morgen 62 jaar wordt en de VUT-gerechtigde leeftijd derhalve ruimschoots bereikt heeft, is er geen haar op zijn hoofd die denkt aan vervroegd uittreden. “Ben je mal. Ik voel me nog fit, het werk boeit nog steeds en elke dag ga ik opnieuw met plezier naar school. Aan het afscheid denk ik zeker nog niet. Nee, ik doe net alsof ik nog 25 mee moet in het onderwijs.” In de afgelopen kwart eeuw is de heer Bijsterveld vergroeid met Surhuisterveen. Hoewel hij van oorsprong uit het Groningse Sauwerd komt, bevalt het hem prima in Surhuisterveen. Het was tijdens de bezettingsjaren dat de nu jubilerende directeur z’n eerste officiële aanstelling kreeg, nadat hij daarvoor al acht maanden als ‘kwekeling met akte’ aan de school in zijn geboorteplaats had gestaan. Valse papieren In Buitenpost zat men aan de lagere school in 1944 te springen om een onderwijzer en per toeval kwam het bestuur in contact met de heer Bijsterveld. Hij was daar namelijk ondergedoken. Met valse papieren op zak lukte het toch aan school te komen en sedertdien is hij altijd binnen het onderwijs actief gebleven. Via Witmarsum en Kollum belandde hij in Dwingeloo als hoofd van de lagere school. Door avondstudie had de heer Bijsterveld ondertussen verschillende bevoegdheden gehaald voor de middelbare school en dat leidde begin 1959 tot de benoeming als leraar aan de christelijke Mulo te Surhuisterveen. Hoewel hij bevoegd was zeven vakken te onderwijzen, gaf hij vooral Duits, Nederlands en Engels. Na het overlijden van de toenmalige directeur Van Gijzen, besloot het bestuur in 1969 Bijsterveld tot directeur aan te stellen. Sedertdien is er enorm veel veranderd. Het leerlingental steeg, binnen het onderwijs volgde de ene ontwikkeling de andere op en vooral de betekenis van de school werd geheel anders. naar tweede kolom | “In het begin waren hier 124 leerlingen, nu zijn dat er 400. Het aantal leerkrachten bedraagt dertig. De situatie van toen is amper nog vergelijkbaar met de huidige,” aldus de heer Bijsterveld. “Het is de laatste jaren beslist niet gemakkelijker geworden. Als directeur word je steeds meer een bureau-ambtenaar en dat vind ik wel eens jammer. Het contact met de leerlingen is daardoor minder geworden. Vroeger deed ik alles zelf. Voor de klas staan, de administratie, en van tijd tot tijd was je ook conciërge. Dat kan nu niet meer. Het zelf les geven mis ik toch wel. Het mag nog steeds, maar door de vele nota’s die soms wekelijks op ons af komen, heb je daar geen tijd voor.” Moeilijk Een opmerkelijk verschil met vroeger vindt de heer Bijsterveld de gemotiveerdheid van de leerlingen. “De kinderen interesseert het allemaal niet zoveel meer. Er zijn erbij die ronduit zeggen dat ze toch nooit werk zullen vinden. Voor het lerarenkorps is het ontzettend moeilijk om dat probleem goed te benaderen en aan te pakken. Vijfentwintig jaar! geleden was zo’n instelling van de kinderen ondenkbaar”. Het aantal geslaagden is desondanks jaarlijks bij de christelijke Mavo vrij hoog. “Opvallend is dat steeds meer schoolverlaters kiezen voor een vervolgopleiding binnen het middelbaar beroepsonderwijs. Ook de Mavo is nog in trek, maar toch iets minder dan enkele jaren geleden.” De christelijke Mavo van Surhuisterveen is van plan een fusie aan te gaan met de christelijke school voor Lager Huishoud- en Nijverheidsonderwijs te Drogeham. “Daardoor ontstaan voor beide scholen meer mogelijkheden”, aldus de Mavo-directeur. “Gelukkig hoeven we ons wat het leerlingental betreft in de toekomst niet al teveel zorgen te maken, maar toch is het van groot belang op tijd op bepaalde ontwikkelingen in te spelen. Wij rekenen erop dat door de fusie de kans veel groter wordt dat de minister een zogenaamd Vbao-experiment (voortgezet basisonderwijs, red.) aan ons toewijst. Dat is kort gezegd een basisopleiding van drie jaar waar iedereen terecht kan. Daarna, of beter gezegd, na de tweejarige brugklas, moet een keuze worden gemaakt door de leerling. Het streven is dat de fusie volgend jaar z’n beslag krijgt. Wij hopen in elk geval dat het doorgaat.” Door de vele overuren die wekelijks vanwege het directeurschap worden gemaakt, blijft er nauwelijks tijd over voor hobby’s. “Vroeger mocht ik graag tennissen en vissen, maar daar heb ik het nu te druk voor. Blijft er toch een uurtje over, dan ga ik lezen of cryptogrammen oplossen. Rustiger aan doen? Dat lukt me niet. Op halve kracht werken is niets voor mij. De school gaat nog steeds voor. Ik voel me er als een vis in het water.” (maart 1984) |
